Aysel Ve Mavi

Sen en çok,
siyahı seversin,
bir de kırmızıyı…

Ben mi?
Ben gök mavisiyim.
O yüzden,
hep bana mavi kalp atarsın.

Sen “I know” dersin,
ben “Aysel.”
Kısadır,
ama yakar dünyayı.

Sen yalan olansın,
ben zor olan.

Sen denizi seversin,
güneşi…
Hele bir de sahilde ateş yanıyorsa —
o an bütün dünyayı affedersin.

Ben,
denizi değil,
denizde senin kokunu severim.

Bir taksinin arka koltuğunda,
el ele,
göz göze,
ten tene,
nefes nefese kalırdık.

Sen mum yakarsın,
ben tütsü —
ama saçmalama Aysel!
Ne tütsüsü!
Ben de seninle yanmayı severim.

Ve bil,
seni çok severek ayrıldım ben.

Ayrı olsak da,
ne olursa olsun…

Sana âşık olmak,
dünyanın
en güzel
yangınıydı.