Aysel Tarcan Şiirleri - Şair Aysel Tarcan

Yetim iklimimde sevdama seçtim
Vuslat kadehinden al şerbet içtim
Feryat figan edip canımdan geçtim
kahreden dilini sustur be zalim..!

Hakikattir bilip sözüyle kandım

Söz saplanmış dile yaram derinde
Dert batağında olmak zorunda mıydın..!
Köz kaplanmış hale duram serinde
Kurt otağında kalmak zorunda mıydın..!

Bu son şiirimdir kırdım kalemi

Gidiş o gidiş ah, dönen olmuyor
Rahmetle yıkanan, yüzler solmuyor
Nurlar dergahına, günah dolmuyor
Helal et aşkını, ölme vaktidir..!

Bülbül gibi ben de, konsam saraya

Ey haşin çam yeli estir serinden
Bırak kalsın eşme yaram derinden
Gelen var mıdır mahşer yerinden
O mezarda yatan, o benim babam..!

Söyleyin dostlara yadetsin ansın

Binbir ihtirasla koştum peşinden
Gözü yaşa kardım yalvarma artık
Al şerbeti döktüm gözüm yaşımdan
Sözü beşe yardım yalvarma artık..!

Zulmüne dayanmaz tek canlı varlık

Bir ömrüm heybemde çıksam yollara
Yazılan doğum gün olsa ne olur..!
Aşk bulutu olup aksam hallere
Bezilen cana şan dolsa ne olur..!

Mutlu musun diye sorsam tellerde

Ne zalimsin sen yar, uslanmaz mısın?
Yaktın yüreğimi, canıma yettin..!
Çelikten mi kalbin paslanmaz mısın?
Aktın düşlerime canıma yettin..!

Ne gidersin candan ne de kalırsın

Nerde bir vefasız hep beni bulur
Gözümü silmezsin kurban olduğum..!
Gönlümde kördüğüm dolanır kalır
Özümü bilmezsin kurban olduğum..!

Hicranlı yüreği çöllere sürdüm

Şimdi hangi liman hangi koydasın
Gözleri hoş adam aklımda kaldın..!
Hangi yıldızlarda hangi aydasın
Sözleri hoş adam aklımda kaldın..!

Yüreğim arzular koşmak isterim

Kirpik arasında tahtım gizlenmiş
Nasıl sindiğımı Allah biliyor..!
Yürek merasında bahtım közlenmiş
Nasıl söndüğümü Allah biliyor..!

Kahrın bahçesinde şevk olup açtın