Aysel’le Mustafa 1 Şiiri - Hasan Arıcan

“Kader” diyordu Aysel
İlk kez tanışıyordu ‘kader’ denilen güçle Mustafa
Artık her şeyleri ellerine emanetti kaderin
Aralarındaki engelleri düşündü Mustafa,
Bu engeller olmasaydı aralarında,
Ne olurdu?
Koşar gelir miydi Aysel Mustafa’ya,
Yoksa, kendi mi giderdi Aysel’e?
Bu durum hiç aklına geldi mi Aysel’in?
Yoksa bunca engeller de kaderin cilvesi miydi?
Eğer birbirlerine kavuşmaları mümkün olsaydı
Kendinin mutlu olacağını biliyordu Mustafa
Ya, mutlu edebilir mi Aysel’i Mustafa?
Bütün amacı mutlu etmek olurdu Aysel’i.
Fakat mutlu olabilir miydi Aysel,
Bunu başara bilir miydi Mustafa?
Onun tüm yaşamı boyunca mutlu olmasını isterdi...
Kalan ömrünün tümünü ona adasaydı
Mutlu olabilir miydi Aysel?
Bunu bilemiyordu Mustafa.

Bunu bilmeyi istemekte haklıydı Mustafa.

Gönülden gönle ırmaklar akıyordu
Coşan gönül ırmağı, korkuttu Aysel’le Mustafa’yı
Set çektiler aralarına
Gem vurdular duygularına
Aslında Aysel’in deyimi ile her şey kadere bağlıydı.
Kader, bağlanmalarını sağlamıştı Aysel’le Mustafa’nın.

Kader bağlarını kesmek istercesine Aysel’le Mustafa
Birbirlerini tanımadan önceki yaşantılarını bırakmak istemediler;
Yeni yaşantılarını engellemeye kalkıştılar
Ah Aysel, ah Mustafa!
Ne kadar çok alışmışsınız Mahkumiyete...

Ne yapılabilirdi ki:
Aysel’in deyimi ile her şey kader değil miydi?
Hakkınız neye vardı ki buna da olsun
Cesaretli olsaydınız da bir işe yaramazdı
Arzularınıza kavuşmak için deli,
Hatta zır deli olmanız gerekirdi,
Çünkü;
Bu konuda işe yaramaz akıl.
Araya engel koymak bir başarı ise
Bari başarınızla öğünmeyi ihmal etmeyin Aysel’le Mustafa.

Sağlıklı insanlar Aysel’le Mustafa
Cinselliğe ihtiyaç duysalar bile
Cinsellikten uzak kalmaya razılar
Onlar inanıyorlar ki;
Cinsellik karışmış bir sevgi aşk olmaktan çıkmaktadır

Onlar tertemiz bir aşk yaşamak istiyorlar...