Saruhanoğulları Manisa demiş şehri
Kültür şehri, festivali ve şehzadeleri
Mesir macunuyla,Havsa Sultana şifa
Bir başkadır şehrim Manisa
Hiç durmadan ağlayan kaya Spil dağı
Bir yürek ağlıyor dağların ardında
Gel diyesim, gitme..! Kal diyesim var
Gördüm ya, bal damlayan yüreğinde
Sevdiğine sarılan gözlerini
Sen gelince kışlar bahara dönüyor
Hani bir dilek olur dualarda saklı
Gözyaşı yakar, lal olmuş yüreğime
Ellerim dokunmasada,Hakk'a yakarışımda
Gölgelenmiş hasretinle özlüyorum
Attığım her adımda senden uzakta
Bir gül diktim gönül bahçeme
gecemde yıldız
gündüzümde güneşim oldun
sendemi suç bendemi
güldemi yoksa bülbüldemi
Seni söyler bu rüzgar, bu gül kokusu
Yanan kalbime şifasın şahidim sema
Bir seher vakti düştün yüreğime
İlk emir, ilk Nur gibi.
İstanbul'un yüzünde hüzünlü bir tebessüm
Sabah melteminde
uçuşan kelebekler gibi
menekşelerle konuşmayı
serçelerle ağlamayı öğrendim
sen benim ruhuma
çok öncesinden giren
Yağla kokusuyla çiçekler açardı ruhumda
Seni görünce aşk dolanırdı ayaklarıma
Özümde sevdan bir sır, hasret vurdu gönlüme
Hayata baktığım candı gözlerin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!