'bütün saatler raconu bilirdi'
çirkin bir masaldı
her oyun mevsim başında
her şeyin içinde büyüyen
pırlantalarına dokundum
her bir nehrini
engel saydım
sakladım saçın kokusunu
ben aklımı kaçıracağım gözlerin anne
yine kalemimde dans ediyor.
ne varsa gülün için ne yoksa hiç için
ilk defa korkuttu cehennemi karanfiller
paslı bir yorgan üzeri_ne serdi
bir sabah firari göz yaşı
yolu_na taş olsa erirdi okyanusun_da
… ve
”ozokeriteyi yaktim.. sigindim yandikça içime”
Sabaha kadar uyuyamadim
Günahlarimi açtim
- değdirmem sohbetini –
kendi hatanla ölmüşsün
bir daha
vurgun
ne zaman oluyor hatırlamıyorum
zaten artık İstanbul da bana uzaktan dil tutuyor ve hatta ve hatta
dilimi yırtan bir his sağlıyor yorgunluğumun tümüne
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!