Elini son kez tutmadan
Gittin öylece ardına bakmadan
Ben baka kaldım ardından
Kala kaldım nedendir anlamadan
Sevdiğim gönlümü öyle yaraladın ki
Gecem gündüzüm karıştı
Hasretin sancısı arttı
Yalnızlık boyumu aştı
Gönlüm karanlığa dava açtı
Yalnızlık hasretini bine katı
Sevdam da grev başlattı
Korkmam ki ne geçmişten ne gelecekten
Bakmam ki ne düne ne bugüne
Var mı ki acaba umut dolu yarınlar elimizde
Belki gizleyip saklamışızdır bir köşeye
Olmasa da buluruz bir yerlerden
Beni kırmayı bir daha deneme
Yapamazsın bunu, sakın yeltenme
Hayallerimi mahvettin geri dönme
Hissettiklerimi anlasaydın
Yüreğinle dimdik karşımda dursaydın
Yalnız bıraktın beni gittiğin o günde
Adını hep anıyordum içimde
Aşkım her an patlamaya hazır bir volkan gibi
Ateşi seni de yok edecek beni de
Bulutlara yakın duruyorum
Sanki adeta uçuyorum
Birden gözlerimi kapatıyorum
Belki görürsün diye umuyorum
Bana güven veren
Bu hayatı anlamıyorum bazen
Sanki her şey bir şaka
Ve bizde şakaya kurban ediliyoruz
Aslında hayat bize her gün gülüyor
Dünya da ona katılıyor
Birlikte gülüyorlar hiç utanmadan
Hasretlerin yaşandığı
Şehir gibi hasretim
Senin gözlerine
Sebepsiz gülüşlerine
Sen ama bilmiyorsun
Hayallerimdesin
Yakınlarımda değil
Uzaklardasın hep
Düşlerimin içinde
Seni hayallerimde görüyorum
Esirin oldum gözlerinin içinde
Baktığımda karşımda düşümsün
Hep senin zaten hayallerim
Adını kalp atışıma işlerim
Hayat sensiz geçmez
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!