Ayşegül Benim Şiiri - Arif Gölge

Neymişsin Ayşegül neymişsin be sen
Dağlar böbürlenir sana dağ desem
Bir meltem gibisin denizden esen
Tatlı esintine kapıldım senin
Kendimden geçiyom değince tenin

Ben sevince herkes tanıdı seni
Bütün dostlarımız kıskandı beni
Bir hayat başladı seninle yeni
Yaşama sevincim oldun sen benim
Daim ellerinde olsun ellerim

Komşular da işi gücü bıraktı
Hepsi ikimize kancayı taktı
Bu kez sevda bizi iyice yaktı
Artık eşim oldu Ayşegül benim
Daha çok bağlandım değince tenim

Tanrı bizi bize yazdıysa eğer
Düşmanın kurşunu kendine değer
Bize saldıranlar kaybeder değer
Ben onun olmuşum Ayşegül benim
Yanıyor tenine değince tenim

Ne de severlermiş benim gülümü
Genç yaşında çektirdiler zulümü
Onun için göze aldım ölümü
Kimseye kaptırmam Ayşegül benim
Koru Tanrı'm bozulmasın düzenim

Arif der her daim Allah büyüktür
Önce sağlık gelir en büyük mülktür
Alnımız açıktır başımız diktir
Duysun cümle alem Ayşegül benim
Ölünceye kadar elinde elim