“Bu düzmece oyun sona ermeli… kendi benliğimizi bulmalıyız. Yol verip, yakarmaktan vazgeçmeliyiz. Rüyalarımızı gerçekleştirmeye çalışmamalıyız, gerçekleri rüya yapmalıyız. Çelişiksiz, dikensiz ve düzgün rüyalarımızı yaşamalıyız. Sözümüzün eri olmalıyız: Kırılacak kafaları kırmalıyız. Bize acınmadığı için acımamalıyız
Görmediğimden değil...
Yanımda olsan yine özlerdim..
Ve bil ki bu kadar sevmem senden değil
Gitsen benden..
Ben gidişini bile severim..
Aramızda hep aynı fark..
BUGÜNÜN ANISINA 18.06.
Mutlu olmanın yolunu, karşıdakini mutlu etmek sanıyorduk.”
Ve mutsuzluk duygusu o kadar ağır basmış ki;
“Kelimeler albayım, bazı anlamlara gelmiyor.”
“Kafam cam kırıklarıyla dolu doktor. Bu nedenle beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor, anlıyor musun? Bütün hayatımca bu cam kırıklarını beyin zarımın üzerinde taşımak Ve onları oynatmadan son derece hesaplı düşünmek zorundayım.
Ne ölmek nefessiz kalmaktır;
nede yaşamak nefes almaktır
Yaşamak; sevilmeyi hak eden birine
yaşamını harcamaktır...
Oguz atay
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!