Ayşegül Şiiri - Emin Ün

Ve bir ilkbahar sabahında yazdım bu satırları.
Bir ceylan ağlıyordu bir köşede yavrusunu kaybetmiş.
Her bir dalda bir gül ve her gül yaprağında bin acı
Ve senin çiğ zannettiğin damlalar,
Onlar ceylanın gözyaşları...

Bir damla olmuşum bir gül yaprağında
Güneş çıksın istemem,
Biliyorum bu sonum olacak.
Ama bu son...Ölüm duruyor yanıbaşımda.
Meçhule yolculukmuş revam olan ömrümün ilkbaharında.

Gittiğin günden beri seni aradım herşeyde.
Dertte kederde elemde ve tasada
Nerede mutluluklarım pembe hayallerim nerede!
Ve son vuslat; önüme çekilmiş bir siyah perde.

Yarın-biliyorum ben göremeyeceğim-acaba ne olacak?
Belki ceylan yavrusuna kavuşacak,
Belki bülbülün ah-u zarı son bulacak
Ve şu bezgin, yorgun satırlar belki de kaybolacak.

Kağıdım üzerinde bir kanlı gül...
Adını anmadan ölmek istemiyor bu gönül.
Ne olur şu kara bahtıma bir gül!
Zulmün adı değişmiş yeni adı Ayşegül.