AYŞECAN'IN DÜŞÜ...
Yolda yürürken birgün Ayşecan,
Yerde bir anahtar gördü.
Tükenmiş olan aşkların,
Çilingiri diye düşündü.
Eğildi yerden aldı,
Hayallere daldı...
Prens değildi o,
İpek kaftanlar içinde de değildi,
Hele hele beyaz atı hiç yoktu,
Ama yüreği çoktu...
Patlamış mısırdan daha ak,
Yüreği pak,
Gökmavisi adamdan daha mavi,
Yüreği kavi...
Böyle bir prens var mıydı? ..
Ayşecan ağlıyordu! ..
Şiir kadındı o,
Adı aşkdı...
Donmuş gözleri,
Işık koruna bakıyordu...
Sevda devrimleri yaratan yüreği,
Sonbahar fırtınaları doğuruyordu...
Sevmeliydi o,
Hep sevmeli.
Sevilmeliydi o,
Hep sevilmeli...
O Ayşepapatya'ydı! ..
Sevgiye aşık,
Aşka vurgun,
Gözleri durgun,
Ruhu dingin! ..
Ayşecan silkindi,
Hayal bitti,
Prens gitti...
Kayıt Tarihi : 5.12.2009 10:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
uğradığım sayfanızda
Bu güzel çalışma ile karşılaştım
Tebrik ediyor ve
Yaşayacaklarınız
Yaşadıklarınızdan
Daha renkli
Daha hareketli
Daha bereketli
Geçmesi temennisi ile
Doğum gününüz kutlar
Yüca Rabbimden
Sağlık,afiyet ve başarı dolu bir ömür
Niyaz ediyorum.
Osman ERDOĞMUŞ
SAKARYA
TÜM YORUMLAR (6)