Yine etrafsızca düşünüyorum.
Bu uyumama kepenk çekiyor.
Kuru havayı akciğerlerimde soluyorum.
Kar durmuş ve gün ayıyor.
Birazdan gün başlayacak.
Elimde yeşeren bulut kümeleriydi.
Bilirdim, sonsuzluğun ufkuna saplanan halat misali.
Lanetiydi adımın gölgesinde gizlenen güzelliğimin.
Zehiriydi gözlerimden akan kırmızılığın.
Ellerinin arasından kayan odunların alevi
Sadece dışarıdaki karı izliyorum.
Önümde bir yığın kağıt...
Belki sadece önüme dönmem gerek.
Belki de kendimi kara bırakmam gerek.
Hafta sonunun verdiği huzurlayım.
Köklerin alacayla sarmaşken
Bana seslenen,
Toprağın ardını çözmeye kalkışan sen...
O narin puslu ellerin,
Beni zifiri gecelerde buldu.
Ve her hitabın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!