ACILARIN MERKEZİ
Kırgınım,suskunum
sessizliğe büründü ruhum.
Sustum!!!
Belkide bu benim sana
ACIM DESEN
Sessiz gidişin yüreğime
bir çivi gibi saplandı.
Aşkını yüreğimden nasıl
çıkarayım ki ???
Ne günahım vardı ki benim?
Yüreğimi hedef olarak seçtin.
Annem sen acı veresin diye
getirmedi beni bu dünyaya.
Emdiğim sütü boğazımdan getirdin.
Al yükünü benden
AFFETMEYECEĞİM
Sayende kalemimin mürekkebini
acıyla doldurdum.
Kalbime inen yıldırım’ın,
beni nasıl darmadağın ettiğini
Bugün bayrammış BABAM.
Ve ben yine öpemedim ellerini.
Sarılamadım sana.
Herkes BABASINA sarılırken,
ben köşelerde gizli gizli seyrettim.
Uzakta olduğumu sanma !
Gözlerini açıp
kapatma mesafesi kadar
yakınım sana.
Ve bi o kadarda uzağım.
Her zerrem sen olmuş.
Gönül veren her insanın
hikayesi başka olur.
Kalp kapını içerden çivilesende
aşk yinede sızar,haberin bile olmaz.
Gönül bağlandımı birkere zor çözülür.
Kalbin ilk defa birisi için attığı an
AYRILIĞIN SiLAH HASRETİN KURŞUN
Bir zamanlar dudaklarında
yakıyordum kendimi.
Şimdilerde içim patlayan bir yanardağ.
Lavları yüreğime aktıkça yanıyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!