Ayşe'ye Şiiri - Özcan Nevres

Ben bir köy çocuğuyum
Tarlada ırgat
Dağda çoban
Anam ak çarşaflı yatakta
Doğurmamış beni
Bir petrol lambasının
Loş ışığında
Evrene demişim merhaba
Kap kara çullarla belenmişim
Bu yüzden bahtım kara
Okulsuz köyde büyümüşüm
Elim kalem tutmaz diye
Ne olur beni horlama

Üç beş arkadaş
Dağda koyun güderdik
Kara dipli tencerede
Pişerdi tarhanamız
Üç beşimize
Yalnız tahta bir kaşık
Bir gırtlak savaşı başlardı
Amansız
Sürüye kurt dalardı
Bağıramazdık
Ağzımız dolu
Neylersin Ayşe’m
Gırtlak savaşı bu

Ben bilmem Ayşe’m
Kalem tutmayı
Çatal kaşıkla yemeyi
Salonlarda
İki büklüm bükülmeyi
Kulüplerde sabaha dek
Kumar oynamayı

Ben bilirim Ayşe’m
Tarla sürmeyi
Dağda koyun gütmeyi
Ve seni içtenlikle
Arzuyla sevmeyi
Ellerim kaba
Hareketlerim hoyrat
Aldırma be Ayşe’m
Gün kavuşunca yanında olmak
Yaşamların en güzeli