Ayşe Vanlı Şiirleri - Şair Ayşe Vanlı

Mevsimlerden sonbaharım
Yüreğim hazanında,
Hayatsa,hoyratlığın girdabında.
Gözlerimde eylül yağmurları,
Gecenin güneşinde gülümserim.
Ayaz soğuğunda vurgun yemiş bir yanım

Biliyorum gidiyorsun,
gittin belkide,sence sebeplerle.
Git,ardına bakmadan,düşünmeden,
mücadele edemeyececeksen acılarla,
seni boğacaksa zulandaki sevdan,git.
neden çekeceksin istemeden,

Dur yapma çocuk!
desem de,
bilirim,yapacaksın.
Hata olur,ağlarsın,
desemde,yapacaksın,
aklına koyduklarını.

Bir rüzgar esti karadeniz zemherilerinden,
Soğuk denizinden yalanmış yüzüyle,
Esti durdu,savurdu acımasızca.
Ben yanlız çınarım,yıkılmak yoktu kanımda,
Yapraklarım döküldü belki,
Dallarım kırıldı,savruldu,

Bir dert saldın içime,bedelse ödüyorum işte.
Desem olta ucundaki iğne ve bağlı ismine,
Hatırladıkça çeken,çektikçe kanatan.
Kararımdır,sökeceğim onu mübarek gecede.

Şiirleri okuyamaz oldum,aşkı anlatan.

Ah nerde o eski günler deriz ya hep,
Herşey bir başkaydı.başka tadı vardı hayatın.
Her Ramazan da söylediği söz vardı babamın.
Misafirle bereketi artar sofranın,

Eskiden güzel olurmuş Mübarek ramazan

senin için üzülmek,değer vermekse sana,
utansın kalbim,ruhuna ihanetinden.
Anacaksa adını,sussun dilim.
Senin için hiçbirşeye uzanmasın ellerim.
Değmeyecek biri için,ağlamasın gözlerim.
Kırılıp küsersem senin yüzünden dünyaya,

Bir gün,
Böyle seven bulamayacak,
Tek başına kalacaksın.
O zaman yanlışını anlayacak,
Pişmanlıkla yanacak yüreğin,
Beni hatırlayacaksın.

Gel,gel,ne olur,
Mutluluk musun,umut musun,
Hasretmisin gel.
Karanlık dünya ya güneş gibi,
Susuz kalan toprağa yaş gibi,
kimi sevgi,kimi ses,aşk kimi.

Saatin akrebiyle,yelkovanı,
birbiriyle koşuşuyorken,
yanyana,ardı ardına,
birbenim tiktakları dinleyeni
ıssız konaklarda.
Ağlasam mı hırsımdan,