Ayşe Sultan Şiiri - Adnan Şahin 2

İnsanoğlu şaşar beşer,
Ağlar, ağlatır. güler, güldürür.
Kuş misali süzülerek uçar,
Balık gibi de yüzer kimi zaman.
Yedisinde sığmaz kabına,
Yetmişinde çarşafla savaşır.
Sever, sevilir. söver, sövülür.
Kırar, kırılır. Duyar, duymaz kimi zaman.

Doksan sekizinde bir ninem var;
Hanımın babasının anası.
Ayşe sultan,
Çanakkale’de şehit olmuş babası.
Üç ay öncesine anlatırdı her bir şeylerini.
Şimdiyse yeni konuşmaya başlamış bir bebek gibi.
Bazen başını avuçlarımın arasına alıp sevip okşuyorum onu,
İnsanoğlunun sevgiye verdiği tepki;
dokuz aylıkken de, doksan sekizinde de aynı.
Adlen der bana, dönmez bir türlü dili.
Bir hoş oluyorum şu sıralar,
Acımak değil yanlış anlamayın,
beni hoş eden şey;
insan oğlunun türlü türlü halleri.
Bir kez daha anladım adamakıllı;
‘’ne oldum değil, ne olacağım? ’’
Diyeceksin her zaman...