Bir kalabalık içinde yalnız yürüyorum,
Nereye bilmiyorum,
Boş zamanlarımı doldurmak için galiba,
Ama dolmuyor, o kadar çok ki.
İnsanları izlemek hoşuma gidiyor,
Sevinçlerini, üzüntülerini izlemek
Hep geç kaldığımı sanırım,
Her şey bitti derim,
Acaba koşmak istemediğimden mi,koşamadığımdan mı?
Hiçbir şey bilmiyorum
Sen diye uyuyorum
Sen diye uyanıyorum
Evren içinde dünya,
Dünya içinde ben
Benim içimde sen varsın.
En şiddetli rüzgar,
En sıcak güneş
En dalgalı deniz bendedir
Hani korkuyordum ya insanlardan
Bana acı verdikleri için
Beni her zaman üzdükleri için
Bir damla değer bilmedikleri için
Artık korkmuyorum,niye bilmiyorum
Yoksa onlara mı benzedim ne
Korkuyorum insanlardan ve düşüncelerinden
Ne onlarla ne de onlarsız olamıyorum
Yalnızlıktan korkuyorum,sevgisizlikten
İkisi bir olup sürüklüyorlar beni
Sokakta bağırmalar ve ağlamalar duyuyorum
Tosbanda bekliyor beni ölüm
Iskarta olmama 40 sene kaldı
Time attılar bana 60 kırmızı
21 sene geçen hayatım shake’de
Wattan çıkarıp difirize soktun sevgimi
Önemsemediğimde oldu bazen kendimi
Aynanın karşısına geçip, seni çok seni çok seviyorum dediğimde
Çoğu gün anlamda veremedim yaşadıklarıma,
Sessiz kaldım galiba içimdeki rüzgara,
Her zaman özgür olmak istedi,önünü kestim
Kesmek zorundaydım
Bir dağ yapıyorum, kendim için.
Onu çakıl taşlarından yapıyorum,yalnız başıma,
Çok ıssız bir mekanda.
Orada bazen fırtınalar esiyor,
Ve her taşını tek tek koyduğum emeğim
Kolay kolay yükselmiyor.
Hani çok konuşmak istersin de;
Kimseyi bulamazsın ya;
Öyle bir gün bugün.
Hatırlıyorum da seninle,
Sabahlara kadar konuştuğumuz günleri
Bana hep çocukluğumu sorardın,
GERÇEK VE DÜŞ 01/09/95 Cuma,
Gerçeklere gözümü daha yeni açtım,
İlginç bir oyundan çıktım
Şimşeklerden korkardım bir zamanlar
Düşler kurardım ufak ufak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!