Yaptığın gölgeydi güneşimi engelleyen
Geceye parlayan gözyaşlarındı ruhumu perçinleyen
Sön,Sön kalbimi kora çeviren yangın
Günden güne küçülüyor adımlarım,eski isimler düşerken
Kalbimden..
Dilerim günün düşmez bir daha bana
Hoş geldin çocuk
Vedalaşmak zorundayız aslında
Seni sevebilseydim mendilin öyle güzel kokuyorken
Koklayabilseydim seni
Annen gibi bağrıma basıp
Paytak paytak yürürken
ez ez bitmiyor yollar
Inat yapar gibi de uzuyor sanki
benim icimse sen kokuyor
Insanlar bilmiyor
Sokak lambaları kör olmakta birer birer
Yalnızlık tanımlayamaz olmuş adımlarımı
Gölgeye çevirir gecenin karamsarlığı beni
Aynalara bakıyorum da bomboş içleri
Hani, hani nerde?
Aşkın saati değil mi şimdi
Herkes terkeder şehri biraz daha eksik
Dans edilir uykubozanlarla gece vakti
Zamanın kucağında yaşanırken silik silik
Herkes terkedenin ardından kapatır gözlerini
Saydı, sövdü ve sonra bir kere bile titretmeden sesini 'Gidiyorum' dedi.
Canının can parçasını bırakıp gidecekmiş.'Hoşçakal' ı getiremeden aklıma sırtı dönük adımlarını izledim.Ne kadar da sessiz.
Ağlamadım bu kez.Yıllardır aşık olduğum tek adamın bizi terkedişine ağlamadım.Ve feryat ederlermiş sevgili gitti diye; ben babamın gidişine ağlayamadım.
Hiçbir şey yokmuş ben de döndüm sırtımı onun sırtına, ters yöne ilerledim.Geri de bir şey bırakıyorum.İçimden kaçıp gidiyor,yerini koskocaman bir boşluğa bırakarak.Bu kez çok güçlüyüm,biliyorum.Başım dimdik, umursamaz.Bakışlarımın donuk,durgun zamanı gözler gibi.Suskunluğum geri geldi; binlerce, milyonlarca, dilimi kilitlerce geri attı kelimelerimi sestellerimin arasına.Yorgunluğum yok ama.Adımlarım daha sert kerelerce kez.
Mutlu olmak istiyorum, sadece mutlu olmak. Kendimi dışarıdan izlemekten vazgeçip, hangi ben daha mutlu olur diye düşünmeden mutlu olmak. Aptal olmaktan da sıkıldım, çok zeki olmaktan da, bazen güzel olmaktan, bazen de “ne bu çirkinlik” demekten kendi kendime, Hepsinden çok sıkıldım
Yetmiyor bana hiçbir şey. Yetinemiyorum işte olmuyor. Çok bir şey değil ki, sadece mutlu olmak. Uykularım da huzursuz, sabahlamaya başladım yeniden. Hiç sevmediğim sigara ve ben. He bir de aramıza yeni katılan bir arkadaş, kedim.
Karanlıkta onun gözlerini izliyorum, vahşiliğini; sonra onun büyüsüne kapılıp sigaramın külünü dökmeyi unutuyorum; üstüme düşünce, hadi başka işim yok temizlik yapmaya. Işıkları açıyorum. Değiştiriyorum üstümü ve koltuğu siliyorum, küçük elektrik süpürgesiyle de yere düşen külleri alıyorum. Yine yanmadan kurtuldum. Bu sırada kedimle yere sürtünen paçalarımla oynuyor.
Yok, hayır! Onu düşünmüyorum. Kendimi düşünüyorum, yaptığım saçmalıkları..Aklıma gelince de ona hak veriyorum. Onun yerinde olsaydım belki ben de…
Korktum bir gecenin hayalinden soyunan bedenine dokunmaya,
Kıyamadım gözlerin yaşlanınca düşen damlalara.
Aldattım seni kaç defa,göz göre göre,en yakınından en uzağa,
Yine de vazgeçemedim o benden hiç duyamadığın cümlemden...
Ağladım geceleri hayalinden soyunan bedenimin yorgunluğuna,
Kalbim, en çok ben kırdım seni değil mi? En çok bana kızdın içimde attığın süre boyunca.Hiçbir aşk incitmedi seni, ama ben ya da ben işte bilirsin...
Kabul et yine de, en çok benimle mutlu olduğun değil mi? Her şeyden çok sevinçlerim sevindirdi seni de.Benden bile çok.
Senden özür diliyorum.İnsanlardan tüm kusurlarımı geri alarak sadece senden.Eğer sen affedersen beni; ben de affedebilirim belki kendimi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!