Bir duvarı boyayınca ne mi olur
Bana göre sadece yenilenmez
Duvardaki boy çizgileri gidince
Çocukluğun bir kat boyayla tarihe gömülür
Yeni anılara yer açarsın her bir darbede
Küçük kardeşinin ilk çizimleri hep o duvar dadır
Ne zor şey sabretmek
Olmadığını idrak edebilmek
Yoksun işte
Sanki her şey bu kadar basitmiş gibi
Sanki sen diye biri hiç olmamış gibi
Fotoğraflarda olmasa ya da adın yazılı bir belge
Hayat zorlar seni bazen delicesine
Çamurlara batar çıkarsın
Kimse duymaz çığlıkların sesini
Anlamaz anlamak istemezler
Öyle zaman gelir ki
Gelip geçiyor ömür bir şekilde.
Her gün artıyor yüzünde ki çizgiler.
Aklar düşünce de saçına,
Artık yaşlandım diyorsun kendine.
Arkana dönüp baktığında,
Hayatin bu denli zor olacağını bilmeden geldim dünyaya
Bir zamanlar yaşadığım mutluluklar şimdi olmasını istediğin imkansız bir hayal gibi
Ömrüme güz geldi de, yapraklarım tek tek kuruyup dökülüyor sanki
Bir sonbahar esintisi nasıl bu kadar kasvetli olabilir ki
İçim de ki masum çocuk bir avuç insanın çıkarları yüzünden katledildi
Şimdi suçlular dışarıda elini kolunu sallayarak dolaşıyor
Küçükken çok korkuturdu gök gürültüsü.
Korkulacak onca insan varken,
Ben nedense ondan korkardım.
O haykırırdı sesini cesurca ,
İnsansa sessizce yaklaşırdı avına,
Bide artık hiç görememek
Var seni
Ne acımasız bir ihtimal
Sevmem kötü ihtimalleri
Hele bu ihtimal de sen varsan
Solmaz dediğin çiçekler gün gelir solar
Tıpkı bitmez dediğin güzelliğin gibi
Hani var ya senin uğruna cehennemi göze alan cahiller
Onlar şimdi görseler halini bin pişman olurlar
Bir ben dönmedim, dönmem sırtımı bin kere daha bıçaklasan da
Kalbime sapladığın hançerler körlendi haberin yok
Çetrefilli yollardan geçiyor ömrümüz kime inanıp inanmayacağımızı şaşırdık, ne doğru ne yanlış karıştırdık.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!