Ayşe'nin Feryadı Şiiri - Bahri Gören

-Bütün Ayşe’lere ithafen

Küçücük bir kız olarak geldim dünyaya.
Elden ele dolaştırdılar,
Sevdiler okşadılar doya doya.
Derken büyüdüm geldim ergen bir boya.

Oynaştı bedenim kaynaştı yüreğim.
Bende estim estim duruldum,
Her genç kız gibi ben de âşık oldum.
Birçok kalbi vurdum, vuruldum.

Gün gelmiş,
Mehmet’imin aşkı bedenimi esir almıştı.
Adeta bütün erkekler ölmüş,
Sanki dünyada bir tek o kalmıştı.

Mehmet’imin aşkıyla yanarken ben,
Geleceğe yönelik, Mehmet’imle hayaller kurarken,
Birde baktım beni istemeye gelmiş başka biri.
Sen de nerden çıktın şimdi? Kimsin sen?

Zengin bir aile çocuğuymuş,
Bir de yeni girmiş iyi bir işe.
A a bir de baktım anne babam olumlu bakıyor bu gidişe.
Bir anda bende ne moral kaldı ne de neşe.
İşte gidiyor Mehmet’im, işte gidiyor Ayşe.

Dedim, yapmayın anne!
Beni sağ sağ toprağa koymayın anne!
Babam yine de ben bilirim demiş sevdiğim,
Bütün çabalarım kaldı nafile.

Anne Ayşe’n şimdi ne yapacak?
Ne eski aşkını unutacak,
Ne yeni kocayı sevecek.
Adeta yaşayan bir ölü olacak.

Ben yandım, yandı Ayşe.
Nice Ayşeler de benim gibi yanmasın.
Dur deyin bu katliamlara artık,
Kızlarınız yasayan ölüler olmasın.

Ne olur ey anne babalar, bari siz yapmayın!
Bizim de etten kemikten olduğumuzu,
Bizim de bir kalbimizin bulunduğunu bari siz unutmayın.
Kızlarınızı sağ sağ toprağa koymayın.