Ayşe’me Ağıt Şiiri - Eyup Şahan

Ayşe’me Ağıt

Gençlikte tutulduk kara sevdaya,
Ciğerinin bağı yandı gidiyor.
Bir ömür harcadı gönül davaya,
Sevdim kavuşurum sandı gidiyor.

Altmış dört yılına varıyor ucu,
Hatırana saygı bir gönül borcu,
Hüsrana çıksa da aşkın sonucu,
Gönlünün sözüne kandı gidiyor.

Sevip sevilirken çocuktu yaşı,
Mekân eylemişti Afşin/Maraş’ı.
Yastığa düşünce sevdalı başı,
Yüzünü cennete döndü gidiyor.

Altmış yedi eylül ayrılık zülü,
Ömrünce gözyaşı oldu ödülü.
İrem’in bağına uçtu bülbülü,
Senin çilen doldu dendi gidiyor.

Seksen yedi eylül yirmi yıl eder,
İbn-i Sina sana derman mı güder.
Ölüm döşeğinde sevenim var der,
Dünyaya gözünü yumdu gidiyor.

Perdeler çekildi sim siyah göze,
Ankara’dan yolcu oldu cenaze.
Yedi eylül günü kıyıldı bize,
Hayat ırmakları dondu gidiyor.

Dokuz eylül günü kıldık namazı,
Afşin ellerinde verdim avazı.
Neyleyim böyleymiş alında yazı,
Ayşe’m topraklara kondu gidiyor.

Sağlığını bilmek yeterdi bana,
Daha minnet etmem tendeki cana.
Eyüp kardeş demez sebep insana,
İki hayat birden söndü gidiyor.

Eyüp Şahan
Afşin 10.9.1987