Kapadım gözlerimi, hayal kuruyorum;
Bir kar küresindeyim mesela:
Bir yaşlı kadın, bir adam bankta;
Kar yağarken üzerime, huzur doluyorum.
Kapadım gözlerimi, hayal kuruyorum;
Ne sonsuza kadar kalırmış gözde yaş
Ne ağlarmış insan hiç durmadan
Geçmiyor dense de bu zalim zaman
Gün geçer, ay geçer, her şey geçermiş
Ne ayrıldın diye içindeki sızı
Alıp başımı gitsem diyorum
Bir dağ başına mesela
Başı dumanlı, hoyrat
Bir sis inse,
Bir poyraz esse sonra
Hem sisi hem bendeki hissi alıp gitse
Ne zaman uzatsam elimi
Orada hep iki kişi;
Hem mutlu, hem dar anımda
Hissederim birliğini.
Tek duamdır hiç kopmamak,
Doğduğu gün aydı günüm,
Boşa imiş bütün dünüm.
Dünüm, yarınım, bugünüm;
Canım kızım biriciğim.
Sarılarak uyur bana,
Bir pencere,
İçinde üç küçük çocuk,
Koşuyor, oynuyor, gülüyor...
Evde hep mutluluk kokuyor.
Bir pencere,
Kalbim sende kaldı sevdiğim
Otobüs aynasında gördüğüm gözlerinde
Aklım sende kaldı sevdiğim
Beni bende bırakıp gittiğin izlerinde
Düşündüm de ben dün gece
Sen olmasan ne olurdu
Ben olur muydum ben yine
Güler miydim gelecege...
Sonra fark ettim aniden
Sen değildin Huzur veren
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!