Ayşe Coşkun Şiirleri - Şair Ayşe Coşkun

Çok gülersin
çok eğlenirsin
bitmeyecek gibidir gece
ve sabah olmayacak gibi hiç
Herkes sarhoştur, herkes uçup gitmiştir
herkes daha da yakın dost

Sen olmasaydın
bir başkası olurdu
sürüklenirdim yine

Bu kadar yakınken
Böyle uzak olmak

Bir kez daha çalıyor işte;
aşk körlüktür
Dalga geçercesine mırıldanıyorum
Sıcak bir temmuz gecesi
buz gibi yalayıp geçiyor yüzümü sözler
sözlerin

Aynı masada oturuyor
Uğultulu tepe; baykuş
Yalnız çınar; eksik deniz
Yanlış yerlerde oturuyorlar
Baykuşun çınara
tepenin denize ihtiyacı var

Ölüyorum nezaketen
Bir ince ses çıkıyor boğazımdan
bir sahte tebessüm dudağımda
Biliyorum çünkü
Canım yanacak, üşüyeceğim
gülümsemem yüzümde donup kalacak.

Savaş bitti
Ve biz sayfalar dolusu yenildik
Tutmaz eller ordusu
suskun diller korosu
Ölüm ve acıların taçsız kraliçesi
gene ağlamak ve gene suskun vedalar mı?

Kendini kaybetmiş uçurumunda dua
bir saat çekişi,bacaklarımda ağrı,anne
zamanının tığ örgülerinden,kanaviçelerinden
uzan bana ve tut sesimi inildeyen

bir sonraki şafakta buluşacak gibiyiz bu gidişle

Samsun değil mi, özletir kendini
Arkadaş olsun bana son seferimde, çaya sırdaş
Yürüyemiyorum, bitti anında
-ben miyim bu vapurun yolcusu? -

Hüzünlü bakışlarında karşı yakanın

Hoşgeldin'imi alır giderim
oda da müzik de senin olur
gözlerinde çayın buğusu kalır
özlediğin herşey zamansızca uçuşur
-hatırlamak istemezsin-

O beni sevdi ve ben de onu seviyorum,doğrudur
ben ötekini de sevdiğimde artık bu bir tomurcuk
bir yedi veren gül açılıyor her gün ışıkla
ötekini o da seviyor,biliyorum kıskanmadan
oysa çok zor dayanılır sevmesini birinin
bir diğerini koşulsuzca ve aldatmadan