Bazen hayat insana haksızlıklar ediyor
Bazen hayat insanı yerden yere vuruyor
Bir yarın diliyorum yüreklere adalet
Bir yarın diliyorum akıllara selamet
Bir yarın diliyorum gönüllere zarafet
Ben ne çektimse hep dilimden çektim
İyi niyetimden sevgimden çektim
Anlatmayacaktım sana her şeyi
Sana aşkımdan söz etmeyecektim
Suçum hislerimi dışa vurmak mı?
Ele dile düşürdün de başın göğe mi erdi
Körü körüne bağlanılmaz babam hep öyle derdi
O çeşmenin altından belki çok sular geçti
Anladığım tek şey var ki
Kaderim de babama çekti
Ne aşktan ne yardan hiç şansım olmadı
Böyle ansızın bir güz mevsiminde
Neydi, nereden esti geldi bu fırtına
Köhnemiş metruk harabe yüreğime
Kalbim dosdoğru sevda eğiminde
Sana sevgimi anlattım durdum şiirlerce
Bazen kendimi bile anlamıyorum
İçimde eskiden kalma bir ümit taşıyorum
Bir gün anlaşılmanın hasretiyle yaşıyorum
Hayatın acımasızlığını yüklenip gidiyorum
Her zaman ki gibiyim sürüklenip gidiyorum
Hatalarımla yanlışlarımla yorduğum ruhuma
Sevreken ayrılmak en zor olanı
Hayatın bazen zor anları vardır
Yeminler tövbeler aşkın yalanı
Unutmak bezen de yılları alır.
Bakarsın ardında kalan yollara
Sevdiklerim sevmedi
Beklediklerim gelmedi
Aşklarımı hep yalnız ve
Karşılıksız yaşadım...
Ben onu düşünürken
Karşıma senin gibi birisi çıkmadı
Hiç kimse böyle sevgiyle bakmadı
Ateşin öyle yaktı ki kül bırakmadı
Diyeceğim,
Ninni dinler gibi annemin şefkatli sesinden
Bu “sessizlikte midir? ” neden ayrıdır anlayamam, Hemen altı kırmızı çizgi oluyor “midir” diye bir sözcük tek başına anlamsız gelir bana.
Kimileri sevgi sessizliktedir der.
O büyük sevgimizden
Ansızın ayrılırken
Düşlerimce gönlümce
Mutluluk dilediğin
Hayatımda yalnızım
-
Cansu Aşık
Tüm YorumlarŞiirleriniz çok güzel başarılarınızın devamını diliyorum..
Size de şiir okuyanlarınız çok olsun demek istedim..
poeme