Ayşe Başaran Şiirleri - Şair Ayşe Başaran

Ah be gülüm, nasıl bir anlamsızlıkdır bu, içine düşüpde kaybolduğumuz. Nasıl bir duyğusun ki, bir sarmaşık misali her bir yanımda. Amansız çırpınışsın bana. Seneler akıp gitmiş, ama yüreğim,bedenim,fikrim,zikrim, bir türlü senden gecememiş. Ne gecelerim gece, ne gündüzlerim gündüz, ne nefesim nefes, senin yokluğunda bana. Ah be gülüm, nasıl bir duygusun sen bana, Mutluluk hep uzakdı senden yana. Umut ettim bekledim yıllarca. Sevği dilendi bu yürek hep senden. Tutuklu kaldı yoluna. Aşk dediğimiz zalim duyğuda. Farkına varıpda belki,bir gün diye. Aramanı bekledi bu yürek yıllarca. Çaresizliğin pençesinde. El açdım yalvardım,ALLAH"a. Tutduğum dileklerin adıyla. İsmini herğün yazdım yıldızlara. Nice umutları besleyerek Karanlık dünyamda. Aşk dediğimiz zalim duyğuda. Yudum yudum içdim seni. Aramanı bekledi bu yürek yıllarca.

Aşka düştü yüreğim,
Çaresiz amansız bir aşka,
Heyecan sardı tüm benliğimi.
Bir o kadar da korku.
Kalbim kıpır kıpır.
Bir o kadar da ürkek.

Çaresizliğin pençesin de savrulup duruyorsun,
Bir oyana bir buyana.
Ne yaptığını kendin de bilmiyorsun aslın da.
Ben anlıyorum seni,
Ama;
Çaresizlik her şeyi yaptırır insana bir anda.

Her kahpeliğe göğüs gerdim.
Kimse önün de diz çökmedim.
Kimse ye boyun eğmedim
Kimse ye eyvallahım da yok,
Bunu sen iyi biliyorsun.

Seferini bitiremediğim müebbet acılarım vardı yüreğim de.
Laf geçiremediğim kalbim arşınlayıp duruyor yolları.
Dönebilirmiydim bu dönüşü olmayan yollar dan?
Söküp atabilirmiydim kalbim den bunca acıyı, kederi bilemiyorum.
Uykusuz sevdama hasret yüreğimle yine sabahçı kahvelerinde,
Dolanıp duruyorum çaresizce.

Anılarım oturup ağlarken bize, Gel de sen unut kolaysa. Öylesine saplandı ki bu aşk, bir mızrak gibi yüreğim de. Kaçtıkça kovaladı. Saplandı en huzursuz yerime. Yarama yara kattı dağıldı bütün hücrelerime. Kazımak istiyorum seni yüreğim den, Ve son vermek istiyorum içim de ki sana. Şimdi elinden oyuncağı alınmış bir çocuk gibiyim, oturup ağlıyorum yok yere. Dur diyemiyorum akan gözyaşlarıma. Beynimin en tepesin de bir fırtına. Yüreğimin tam ortasının da bir azap, Son veremiyorum acı yanıma. Tarifi zor kabuslar da gecelerim. En zifiri uykular da. Ve son vermek istiyorum içim de ki sana. Zehirli bir sarmaşık gibi sardın her yerimi. Akıttın bütün hücrelerime zehrini. Köklendikçe köklendin. Kesip atamadım dallarını. Kurutamadım içim de ki seni, Çürütmek istiyorum köklerini, Ve son vermek istiyorum içim de ki sana. Hayatın seyrindeyken gözlerim, Anılarımın ıstırabın da, Yakmak istiyorum içimdeki seni. Yakıp yıkmak küle döndürmek, Ve okyanusların dibine atmak. Yada idam sehpasına alıp, İdam etmek bu aşkı. En acı yerin den asıp idam etmek istiyorum. Ve son vermek istiyorum içim de ki sana. 25/05/2011

Terk etmeliyim artık seni,
Yaşantımın hiçbir satırın da yerin olmamalı.
Kirlenmiş,yakılmış,yıkılmış,
Bir hayat bıraktın geri de.
Astın bu aşkı acımadan dar ağacına
Ve çektin yağlı urganı.

Biliyor musun? Hiçbir sen kalmadı içimde. Her ne kadar aklıma düşsen de ara sıra, Yüreğime ince den bir sızı otursada, Bazen gözlerim yollara dalsa da, Yine de hiçbir sen kalmadı içimde. Ara ara anılarda dalıp gitsem de, Bazen ardım sıra dönüp baksam da, Zamanla yalancı baharları ağırlasada yüreğim, Kahpe sözlüm,mahur gözlüm, Emin ol artık sana dair, Hiçbir sen kalmadı içimde. 27.08.2011

Zamansız esen rüzgarlar vardır bazen,
hiç beklemediğin anda esmeye başlar,
deli sam yeli gibi.
ince den ince ye eser bağrına doğru,
her esmesin de biraz daha yakar içini vurur deli deli.
Hangi yöne gidersen git gelir bulur seni.

Bir ömür tükenmiş di yolların da Giderken bıraktıkların la, Barutlar basılmıştı yüreğime, Acı acı yakıyordu, Patlamaya ramak vardı. Çaktığın son kibritinle, Havaya uçtu her şey. Yerle bir oldu umutlar. Dağıldım her bir köşeye dirhem dirhem. Bir araya getirilemeyen parçalar, Toplanamayan enkazlar.. Milli bir felakete yol açtı beden de, Patlamalar duyuldu taa nerelerden. İçimde sessiz çığlıklar haykırıyordu, Kalbim bağırıyordu avaz avaz. Bir yol bulabilse fırlayıp çıkacaktı, Bedenim den dışarı ya. Ne mümküm zifiri karanlıklar için de. Kan revan için deydi her yer. Atılan kurşunlar da çabası, Yıkınlar felaketler. Enkazların altın da ezildi beden, Dirense de kalkmak için ayağa, Bir yanı eksikti artık, Yaşamaya mecal kalmadı. Yaşayan bir et yığınıydım artık. Yıllar geçse de ardın dan, Hala izlerini taşıyor bedenim, Bir araya getirilemeyen parçalar, Toplanamayan enkazlar vardı orta da. Hiçbir şey eskisi gibi değildi. Zaman bile dermanı olamamıştı, Geçip gidenlere. Şimdi eksik yanıma mı oturup ağlamalıyım, yoksa yaşanan afete mi? hangi siydi canımı bu kadar yakan? Yüreğime bastığın barutlar mı? Yoksa ihanetin kurşunumu can yakan. 24/05/2011