Dalgın gözlerinde umudu buldum
Yüreğinde kenetlenmiş yıldızları
Kaybettiğim mutluluğum çocukluğumda saklı
En son ne zaman bıraktın ellerimi
Gölgeler hep senin peşindeydi
Düşlerimse yalnız senindi
Sessiz bir çığlık koptu
Parçalan ey çılgın yüreğim
Bir kızgın çöl akşamında
Güneş tenli yarim yoktu
Kopsun fırtınalar ruhtımda
Nasılsa bir sabah yastığımda
Öyle bir zamanki
İnsan daim etmekte isyan
Her yer sarsılmakta
Asıl işte şimdi insan tam bir insan
Yer gök ağlıyor ediyor feryat
Çığlıklar yükseliyor kainat sarayından
Her şey öyle bir haldeki sanki kördüğüm
Şu yerde yatan değil mi gördüğüm
Kara eller kardeşi kardeşe kırdırdılar
Yıllar yılı bizi nasıl kandırdılar
Akmasın kardeş kanı
Onun da vardır bir anası bacısı
Beni hicranda bırakma
Ey karanlıklarda açan gül
Senden bir nebze kıvılcım
Hasret ile bekler bu yürek
Ve seni anınca bil ki
Bu demde bulunmaz böyle bülbül
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!