Ayşe Aşık Şiirleri - Şair Ayşe Aşık

Bir sandalsın, en cankurtaranından
Seni kırdığımda bile empati kurabilensin
Zifri karanlık gecelerde dolunaysın
Sen ey dost
Solsa da koklanan papatlayarım gibisin
Yaşayacak gücüm kalmadığında

Gece üç,
Aniden uyanıyorum.
Kulağımda bir şarkı,
Söyleyen gel diye çağırıyor,
Dayanamıyormuş.
Nasıl farketmedim şimdiye kadar diye

Bazen
Umutlarımıza ulaşamayacağımızı anlarız
Oradan kaçarcasına uzaklaşırız
Ve duygusal bağlarımızı
Birer birer koparırız

İpek sakallı adam,
Kültablamdaki ilk izmarit
Paketteki son dil
Parfüm kokulu adam
Aşık olduğumda, ağladığımda
Yandığımda, yaktığımda

Sadece
Söylemek söylememekten daha dürüst geldi bana
Hayallerimi kaybetmekten daha çok
Daha zor geldi
İkiyüzlülük ihtimali bana
Sadece

Senden hiçbir şey kalmadı işte
Ne gözümün önünden gitmeyen gözlerin,
Ne her an nefesini hissettiğim hayalin
Merak da etmiyorum
Kiminleysen banane

Ne kadar savaşılabilirse aşkla
O kadar savaştım senin için
İnsan
Ne kadar kaçabilirse kendinden
O kadar kaçtım senden
Kaç defa gidilirse

Gitme desem,
Durmaya gücün var mı?
Arkana bakmaya
Gözlerimi görmeye
Hele bu kadar kararlıyken
Hele kendine söz vermişken...

Bana yalan söyleme
Seni sevdiğim için
Aramızda bu kadar hukuk oladuğu için
Bana yalan söyleme
Seni seviyorum deme

Boşluk üzerine, kaybetme korkusu...
Boşverelim, zaten çok erken.
Vakit öldürmek için daha küçük oyuncaklar varken.
Birbirimizi yıpratmanın ne alemi var?
Her şey normalken daha güzel
İnsanlar dürüstken daha huzurlu...