Ayşe Şiiri - Yüksel Koç

AYŞE
Bir sabah rastladım çeşme yolunda
Bakışları hüzünlüydü Ayşe’nin
Bakraçları ağır düşer kolunda
Genç yaşta bükülmüş beli Ayşe’nin

Öksüz yetim boynu bükük kalalı
Fistanı yamalı, gönlü yaralı
Belli ki Ayşe’nin bahtı karalı
Gülerken gül yüzü solar Ayşe’nin

Okşadım saçını tuttum elini
Bir iki laf edip sordum halini
Utandı sıkıldı büktü boynunu
Gözleri yaş ile doldu Ayşe’nin

Kaderine isyan eder sessizce
Her gün bir köşede ağlar gizlice
Uzaktan birisi anne deyince
Yüreği burkulur yanar Ayşe’nin

Yanmıyor ocağı tütmez tütünü
Yere batsın sebeplerin bütünü
Omuzlamış beş kardeşin yükünü
İlkbaharı güze dönmüş Ayşe’nin.
Yüksel Koç.

Not: Beş küçük çocuğunu eşini ve evini terk edip giden bir kadının ardında perişan bir halde bıraktığı küçük yavrulara ve onlara annelik yapan 11 yaşındaki ablaları küçük Ayşe’ye sevgilerimle.