Ayşe Şiiri - Mehmet Yücel

Düşlenen bir Ayşe, süslenen Ayşe.
Kendine has tavrı vardı Ayşe'nin.
Umutla, özlemle beslenen Ayşe.
Kalbi nice kalpler kırdı Ayşe'nin.

Burnu havadaydı gençti, güzeldi.
O Güzellik nice yürekler deldi.
Bu haliyle Ayşe ömre bedeldi.
Başını dumanlar sardı Ayşe'nin.

Ayşe diyen olsa terslerdi sanki.
Güzellikler bitti kalmadı baki.
Otuzlu yaşlara gelince taa ki.
Dünyası başına dardı Ayşe'nin.

Ben kadının dedi, insan değilmiş.
Bir baktım ki Ayşe kökten eğilmiş.
Ayna karşısında meğer çok bilmiş.
Ettiği yanına kardı Ayşe'nin.

Ayşe dedim birgün görmedi beni.
Gözleri görmüyor belli nedeni.
Dedim Allah islah eylesin seni.
Yaşamı ateşti, nardı Ayşe'nin.