Ayşa Şiiri - Sanem Arıkan

Anasının bacakları arasından
Toprağa düştü Ayşa
Yıl, bindokuzyüz... bilmez ki kaç!
Anası adı Sibel olsun istedi
Ebesi inadına Ayşa dedi
Ayşa oldu.

Bez bebeğini sallarken
Satıldı beş koyuna
Ertesi yıl kendi bebeğini salladı
Ve sonraki yedi yıl da...

Tarlaya gitti Ayşa
Yayık salladı
Hayvan yemledi
Ekmek pişirdi
Kırk yıl köle oldu da
Bir harf bile öğrenemedi

Kocamıştı gayrı
Tarlaya gidemez oldu
Bir de kuma getirdiler üstüne
Akşam alacası düştü gözlerine
Acıdı yüreği, sustu
Sözleri dişleri ardında tutuklu...

Kin tutmadı hiç
Ölünce efendisi
Eliyle kavurdu helvasını
Yanmadı eli
Yangını
Yüreğindekine yenikti çünkü

Ve belki bir gün diyerek
Geçiverdi ömrü
Ayşacık
Yaşamadan öldü.

(Şiirce:Haziran1992) ,(İstanbul Ozanlar Derneği, Yılın Şiiri Ödülü)