Ayrızlık Şiiri - Ziya Tokdemir

bir kelebeğin rüyasıyla uyandım bir sabah
uyumadan gördüğüm rüya oldu niyetimde
sonra kanatlandı sonbahar yaprakları renginde
yoluma eşlik etti sarı siyah bir kelebek
küllendi sonbahar alev aldı içimde

vardır muhtemelen daha iyi tamlamalar
kurduğum cümlenin de farkında değilim zaten
seni yaşatan da beni yaşatmaz içinde
öldürür hep bir ağızdan söylenen şarkı
aslında yalnızlığın şarkısı öldürmez insanı

düşündükçe kabusa dönüşen kabalıklar
yaşadıkça yalnızlaştıran kalabalıklar
öldürür hep bir ağızdan söylenen şarkı
kucaklayıp kaldırmak koskoca dünyayı
çok zor olmasa gerek benim için

düşmek
düşerken hissettiğin uğultu öldürür
rüzgarın sana son kabalığı olur bu
kaç durak geçti ama gelmedi o tren
ne kadar beklesen gelmiyor bazen

umutsuz bir cümleciktir sevmek
dedim ya
öldürür hep bir ağızdan söylenen şarkı
neden fırtınalı temmuzda deniz
söylenmeyecek bir daha, kalmayacak iz

artık adımlarına uymak zorunda değilim
tek yürümeyi unutmuş da değilim
yürürken ayaklarını izlemem kimsenin
izlemek istersem eğer durup izlerim
ben bu boşluktan göğe çakıldım

birbirine değmeyen seslerimiz
çok uzak ihtimallerin birinde
eğer söylenirse o şarkı
belki susmamın zamanı gelmişti
geçmiş olsun ikimize de