Bu yalanlar, seni benden alır,
Bizi akışa bırakır,
Nehirdeki yaprak gibi sürükler,
Tutunduğumuz dalı aratır.
O dala tutunamayız artık,
Bu yol bizi kurutur.
Suyundan yararlanamayız nehrin
Ağaçsa çoktan bizi salmıştır.
Savrulur dururuz
Sen, ben, o diyerek.
Ayrıştığımız o andan beri
Yalanlar tanımlar bizi.
Bu yalanlar, beni benden alır
Yapraklığım kendinden utanır.
Neden ise yok etmez dünya bizi.
Bizi eriten fırtınadır,
Rüzgârdır.
Gerçeğimiz budur,
Varlığımız fazlalıktır.
Yalanı duymaya doymayız,
Kuru bir dal olsak da
Hayatta kalmak tatlıdır.
Kayıt Tarihi : 9.9.2024 14:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!