Ayrıntılar Şiiri - Meysun Mirel

Kaybolup gitmek üzüyor beni,
Nefes almamak .çiçekleri bir daha koklayamamak
Devinip duran boşluğun yaşamımı elimden almasına kızıyorum.
Birşeyler yapamamanın kaygısını duyuyorum acılarda.
Uyanın gökyüzü uyan ay ve yıldız
Sende uyan güneş ! aldatma bizi ışığınla
Herkes uyansın ..herkes ağlasın söylenen yalanlara..
Nasıl kandık sonsuz denen yaşamın sırlarına.
Yaşayın gönlünüzce .
Her şeyin geçmiş olacağı bilinse de....
Sevginizle yaşayın..
Verin bir tane sen de ver o da versin.
Herkes bütün olsun.
Göğe yükselelim ruhlar hepbirlikte.
Engellenen düşüncelere paydos artık
Barışın tüm beyazlığına ragmen
Görememek bir sonraki nefesi
Nefesin yanlızlığını duyamamak içimizde.
Hataların inşasını bitirmeden
Kirlettiğimiz düşünceleri silemeden..
Nasıl yaşam sona erer.
Yalvarın Tanrıya ellerinizle....
Yalvarmaların tinlerini belki duyar seslerde..
Zannetmiyorum....

Kader yine bize oyun oynadı ...
Bu oyunubirlikte oynamanın bedeli yaklaşıyor..
SONSUZLUĞUN BEKLENEN SESSİZLİĞİNDE.....