Ayrıntılar Şiiri - Emir Can Kaçar

Kasvetli bir kış akşamı
sonu olmayan karanlık kızgın bulutlar
tokat atarcasına yanaklarıma vuran yağmur damlaları
her tokatta aklıma gelen bir fotoğraf var
Sanki gülüyor, gözlerimin içine bakarak bana selam veriyor

Yeşil gözleri kış ayına meydan okurcasına parlarken sadece şahit olabilmek bile büyük bir şanstı
Saçlarına vuran rüzgar bir dansçı edasıyla ona eşlik ediyordu
Yanınızdan geçtiğinde bıraktığı mutluluk dolu enerji en kötüsüne bile mutluluk verebilirken
ben bu ana şahit olabilecek kadar şanslıydım
İnsanlara, çevreye olan bakışı bulunmaz bir sanattı, onun dışında kim nankör insanlara iyimser yaklaşabilirdi ki?
Ben yapamazdım, peki ya sen? sende yapamazdın
Sormaya cesaret edemediğim yüzlerce soru beni bitiriyor
Belki kendime ayıracak vaktim yok ama onu düşünecek genç bir zihnim var
Belki de boşa harcanan zamanımın bir kısmını bunun için ayırmalıyım

Nefes almaya halim yok
Yürümeye, koşmaya veya bir çocuk gibi eğlenmeye halim yok
Bir kaç güne kadar bir kalbimde yoktu
Sanırım, sanırım bunlar yaşımın verdiği basit davranışlar
Ama onunla geçen her dakika hiçbir şey olmasa dahi mutlu ediyor
Peki ya siyahın ona kattığı zarifliğe ne demeli?
Yada sürdüğü bordo renkli ojeler ?
Sanırım ben abartıyorum, sadece ayrıntılara fazla takılan bir yapım var
Böyle olmamalıydım, başaramadım
Yirmi yaşındayım, on yedi yaşımda kendime verdiğim sözü tutamadım
hiçbir ayrıntıya görmemeliydim hiç kimseyi güzel bulmamalıydım

Gerçek olmayan asla olamayacak şeylere tutulmamalıydım
Nedir benim bu uslanmaz halim?
Daha önce yapmadın mı zaten?
Akıllanmadım
Akıllanabileceğimi sandım ama başaramadım
Öldürün beni, şu an ölmek kadar güzel ne olabilirdi ki
Ah! Elbette onun fotoğrafı.