Ayrıntı Şiiri - Nilay Bakırcı

Ruhun sarmalandığı vakitteyim...gece, sükunet, ve huzur... Bir an sonra gün doğacak ve çocuk cıvıltıları dolduracak yürreğimin has bahçesini...
Çocukluğumun sesleri!

El değdirmekten, incinmesinden, kırılmasından ölesiye korktuğum yegane değerim;
ÇOCUKLUĞUM..!

hep çocuk kalabilmeyi isterdim...

Zamana müdahale şansım olabilseydi, tek bir seferliğine, çocukluğumu versin isterdim bana... Hayatımın en masum, Hayatımın en gerçek, hayatımın en duygulu zamanlarını...

Büyümekten korkuyorum ben. Kim bilir daha niceleri var önümde yaşanmışlıklarımın? ? ? Zaman korkularımı körüklüyor insanlara olan hırsını benden alırcasına. Her an biraz daha büyüyorum, her nefesle biraz daha...''BÜYÜMEK DEDİKLERİ, ASLINDA HEP ÜŞÜMEKTİR'' diyor şair (C.Ersöz) . Üşüyorum...

Üşüyorum da... Ne bu ayaz ne de yaşanacakların korkusu sebep... Büyüdükçe tanımak gerçek dünyayı , tanıdıkça yüreğimdeki yeşilliklerin solduğunu görmek tümüyle... Yalanla tanışmak; riyayla, ihanetle, kibirle karşı karşıya kalmak...

İçim ürperiyor... Kulağımda yağmurun sesi... İnce bir ayrıntı takılıyor göz ucuma bir cümleyi yazarken; defalarca kelimeleri düzeltiyorum; ''Sil Baştan''

Anladım..! Hayatı ''zaman'' defterime mürekkeple yazıyor olmak korkutuyor beni... ''Sil Baştan'' şansımız yok... Düzeltmek için üzerini çizmek gerek....

Bakıyorum da...
Her sayfası karalanmış hayat defterimin..!