Biz veda eyleyip ayrılsak bile:
Şu garip gönlümün başında sensin.
Ben senin adını vermedim dile:
Ölürsem mezarın taşında sensin.
Seninle geçirdik hoş bir muhabbet,
Demedin sevgini gönlü muhannet!
Yine de duyarım yürekten minnet;
Gözümün dökülen yaşında sensin.
Diyecek sözüm yok, sana ne deyim?
Gidecek yerim yok, nere gideyim?
Yaşama ferim yok, öl de öleyim;
Veda ağısının tasında sensin.
Feyzi’yim gam yemem artık ölsem de,
İçerim kan ağlar yüze gülsem de.
Bana döndüğünü artık bilsem de:
Karalı başımın yasında sensin.
28 Kasım 07 / Ank.
Feyzullah SeçkinKayıt Tarihi : 5.12.2007 02:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!