Sisli bir kış günüydü
Buğulu camlar arkasında
Yalnızlığımda kaybolmuşum.
Başımı omzuna dayayabileceğim ne bir yarim
Ne de dertleşebileceğim bir dostum vardı.
Hüzünler arasında boğulurken
En iyi dostum ayrılmaz ikili gözüme ilişti
Derdimi dökebileceğim bembeyaz bir sayfa
Derdimi dile getiren kara kalem
Anladım ki siz beni yalnız bırakmayacaksınız
Kalemimden nağmeler
Gözlerimden inciler döküldü
Birbirine inat edercesine
Şu bir gerçek ki
Hayattaki en iyi dost
Bir kağıt birde tamamlayıcısı kalem
Ayrılmaz ikili dert ortağım.
Kayıt Tarihi : 28.1.2015 17:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!