Gökyüzünde bir çift bulut olsak,
Ne birleştirirdi ki bizi
Bırakmışken kuzeyden gelen soğuk rüzgara kendimizi…
Yağmur,çamur,kar,fırtına,
Nasıl gelirdik düşüncelerimizde aynı noktaya…
Bir yumurtanın sarısı ve akı gibiydik,
Her zaman iç içe ve ayrılmayan,
Kim koparabilirdi bizi birbirimizden
Kabuğumuzu kırmadan bizi parçalamadan…
Sen rüzgar olsan,ben sağanak halinde bir yağmur,
Sen sussan ben başlasam,
Ben sussam sen başlasan…
Kim durdurabilirdi ki bu sonsuz kavgayı,
Dünya yerle bir olmadan…
Kızıl bir güneş doğuşumda bulurduk kendimizi
Her defasında
Her kavgadan sonra ve her fırtınadan…
Bir tek aramızdaki sevgi dindirebilirdi
Bu sonsuz kahredici,
Köhne yok ediciliği…
Mesela,
Gökyüzünde bir çift bulut olsak,
Ne ayırabilirdi ki bizi…
22.11.2005 09:51
Pınar KoçKayıt Tarihi : 7.12.2005 10:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!