Ayrılmam Başucundan Şiiri - Abdullah Takım

Yaşamaksa tercihin, reddetmek haddin değil,
Duymak istemesen de, diz çök önünde eğil,
Bir ölüm, bir de gurbet, iki sevimsiz varlık,
Bir arada olmak yok, ayrılık sonucunda.

Doğduğu yerde kalmaz, sular o yüzden çağlar,
Gel diye çağırmışsa, bu ses her kulu bağlar.
Geriye düşer başım, kalmasa da umudum,
Ben garpta bekliyorum, sen bekle şark ucunda.

Düşlerimi süslüyor, kavuşsam cemaline,
Ölüm baş tacı olsun, ayrılık kötü sahne.
Sonunu bekliyorum geliriz, yüz yüze bir gün,
Biri mahşerde olur, diğeri göz ucunda.

Nerede bıraktıysan, ben o yerde değilim,
Yarınım dünden beter, böyle genel eğilim.
Yokluğunda bunaldım, kavurdu beni hasret,
Tortulaştı hüzünler,sabrımın sonucunda.

Yanımda olsan bile, uçurum vardı sandım,
En büyük ayrılığı, beraberken tanıdım.
Uzak gelirdin bana, bir adım ötesinden,
Açamadım derdimi,kırk düğümün ucunda.

Sen var iken burada, hüzünler zevk verirdi,
Umutsuzluk tükenir, ümitler yeşerirdi.
Bilseydim, bu hayatın ayrılık var ucunda,
Gece gündüz beklerdim, dururdum başucunda