Ayrılışın Ardından Şiiri - İlhan Karacabey

Geldim yine sıramıza oturdum
Bekledim bekledim gelen olmadı
Bakışımı boş yerine götürdüm
Varlığından burda kalan olmadı

Şu anda sol yanım bomboş duruyor
Resimlerindeki boyalar kuruyor
Dertliyim ya yine herkes vuruyor
Yapılan şölenler şölen olmadı

Kahır ile sana şiir yazmıştım
Hatta bazen öfke ile kızmıştım
Şimdi ise diyom onda azmıştım
Burda senden hızlı solan olmadı

Bazen ise hatırını kırardım
Uzun sürmez tekrar seni arardım
Onları düşündüm şu an karardım
Çok yel gördüm böyle talan olmadı

İki yıldır yan yana yer içerdik
Bir sırada sınıfımız geçerdik
Bazen ikişerdik bazen üçerdik
Şimdi selamımı alan olmadı

Beraber yaşardık o ilk günleri
Ağlayarak arıyorum dünleri
Sırtımdan kavlattılar yünleri
Beni daha bunca yolan olmadı

Karalamam imzaların hep güzel
Vakit geçsin diye atmıştın ezel
Yazdığım bu şiir tek sana özel
Senin gibi beni bilen olmadı

Sen gittin sanma ben kalırım burda
Ürüyen köpekler çoğaldı kurda
Varacağım hürriyet bağı yurda
Bizi burda insan kılan olmadı

Artıyor içimdeki bilinmez sızı
Dayı oldu bu elin oğlu kızı
Dillendi dilsizi, ördeği, kazı
Sataşmayan hangi yılan olmadı

İnanmıyom sen burdan ayrısın
Haberim yok belki hasta sayrısın
Pek bilemem bundan daha gayrısın
Bence o el senin sılan olmadı

İlhan Ka der sapma yolundan sakın
Bir gün yapacağız doğuya akın
Az kaldı birleşme günümüz yakın
Bu dost sözü başka yolu kalmadı
1985 Ankara