Evden ayrılalı gülmedi yüzüm
Baba ana hasretiyle tütüyor gözüm
Kimseye yoktur söylenecek sözüm
Çünkü ben kendim düştüm bu illere.
Hasta düşsem yoktur derdime derman
İnsan yanlız kalınca geçmiyor zaman
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla