Ayrılırken Şiiri - Kamber Marangoz

O gün akşam seni gördüm,
Hüzünlü ve telaşlıydın,
Acelen vardı sanki
Bir şeylerden kaçar gibiydin,
Başın duman dumandı,
Evden arkana bakmadan ayrıldın.
Bir elinde çocuğun,
Bir elinde çantan,
Cebinde ıslak bir mendil,
Gözlerinde iki damla yaş vardı.

Üst kattakiler farkına varmış,
Birlikte baktık.
Acele ile evden çıkarken
Geride bıraktıkların…..
Hatta Unuttukların da vardı.
Kapının üstünde anahtarın,
Girişte pabuçların,
Salonda nefesin,
Mutfakta bulaşıklar,
Buzdolabının üzerinde
Aynan kalmıştı,

Oturma odasında yere saçılı kâğıt parçaları.
Koltuğun üzerinde
Birkaç parça çocuk iç çamaşırı,
Sigaralıkta yarım kalmış sigaran,
Kahve fincanında
Yarı içilmiş kahven vardı.
Ve her yer dağınıktı…..
Sen gibi.

Birileri girmesin,
Bir şeylere…
İhtimal hatıralarına
Dokunmasınlar,
Senden onları da almasınlar diye
Yatak odanı kilitlemeyi unutmamışsın,
Fakat…….
Tüm pencereler ardına kadar açık kalmış,
Camın kenarında ıslak bir yastık gördüm,
Üzerinde gözyaşların vardı,
İhtimal ağlamışsın,
Ağlamışsın,
Ağlatmışlar.

Geçip gittiğin yola şöyle bir baktım,
Geride;
Vedalaşmadan ayrıldıkların,
Bir de gözlerin kalmıştı.
Bulut gözlerin,
Umut gözlerin.