Ayrılırken Şiiri - Levent Topludal

Bir şom rüzgâr ocağımı göçürdü,
Afiyetim oldu talan sevdiğim!
Kalbimdeki köşkün deprem geçirdi,
Altında ben oldum kalan sevdiğim!

Uzatıp yoluna sermez mi idim,
Kapına kol kanat germez mi idim,
Nazikçe istesen vermez mi idim
Kimsesiz gönlümü çalan sevdiğim? !

Nasıl ırak ettin, bilsen yakını;
Hezimetle bitti sevda akını.
Saçlarımın merak etme akını
Beni renkten renge salan sevdiğim!

Gücenirse toprağına bir kavak;
Ne dal kalır bedeninde, ne yaprak.
Erken yaşlanmaya sebep oldu bak
O gün söylediğin yalan, sevdiğim!

Çatılmış bir kaşta hare arama,
Batmış bir gemide fare arama,
Bu yıkık sevdaya çare arama;
Bulamazsın, oldu olan sevdiğim!

Artık ne düşmanım, ne de dostum ol;
Git başka birine kanser, astım ol;
Bağrında taş, böbreklerinde kum ol;
Uzaklaş buradan yılan sevdiğim!

(31 Ekim 1999)