Ayrılınca Şiiri - Süleyman Belan

Olduğun yere çivi gibi çakılırsın bir an
Anlamsız garip bir kaç hareketle
Yarım yamalak bir kaç kelime söylersin
Hafızanı toplamaya çalışırsın kaybetmişcesine
Duyguların depremidir bu
Çöker gözünde bir anda bütün hayaller
Ecel gelse hiç düşünmeden atlarsın ölüme
Ayrılığın ilk anıdır bu

Dostlar gelir, toplanır bir kalabalık
Başlar bir sohbet havadan sudan
Kelime aralarında güler yüzler
Bir eşya gibi kalırsın ortada
Söylenenleri ne dinlemiş ne de anlamışsındır
Bir suçlu gibi halini ele vermekten korkarsın
Herkesin sana baktığını farkedersin
Ne oldu, neden, nasıl soruları gelmeden
Ani anlamsız basit bir tebessüm verirsin
Ayrılığın ilk gülüşüdür bu

Gece olur kapkara bir gece
Matem esmeye başlar kalbin her köşesinde
Bütün dertler toplanarak gözde şekil alır
Gözün baktığı yer yas tutar kararır
Beklemenin umudu kırılmıştır
Sönmez bir yangın başlamıştır
Susar gece dil tutulur
Süzülür iki damla gözyaşı
Ayrılığın ilk gözyaşıdır bu