Kanatsız bir melektin benim için herzaman gönlümde
Ne zaman kanatlarını isteyip te uçacaksın diye beklerken
Bir gün ansızın kayboldun kanatlarında bende kaldı
Şimdi boş bi çerçeve içinde kokunla birlikte kanatların bende
Oysa sen giderken meleğim canımın acısını ben bilirim
Göğsümde çarpan kalbimin nasıl parçalandığını görmedin
O gözlerimdeki sevginin rengini kaybedişini bilmedin
Ben senle sevmeyi öğrenmişim senle de ölmeyi öğreneceğim
Kayıt Tarihi : 26.12.2009 18:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!