Ayrılıktır seni anlatan bana;
Soğuk ve karanlık gecelerde...
Kör bir kurşun gibi,
Aniden saplanır yuregime sensizlik,
Yavaş yavaş süzülürken kanım...
Gözlerim kapanır bilinçsizce;
Once gözlerinin parıltısı belirir zihnimde
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Ayrılık
Dilendi dilekler gözde yaşlarla
Yanaktan süzülen, terdi ayrılık.
Etrafı örülmüş büyük taşlarla
Ölmeden konulan, yerdi ayrılık.
Kaybedecek şeyi olmayan insan!
Kazanacak çok şey vardır o zaman.
İçin yanar amma çıkmaz ki duman
İçini kavuran, kordu ayrılık.
Sen şikayet etme sakın zulümden
Düşün! Yine bir ip geçer düğümden
Korkudan ölecek kadar ölümden
Kaçılamayacak, sırdı ayrılık.
Nefes aldıracak gücün sabırdı
Belki sana ana baba hatırdı
Cihandan ümidi kesen satırdı
Gör! Yaşamak kadar zordu ayrılık!
Cihan Kaya
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta