Ayrılıktır Seni Anlatan Bana

Ayrılıktır seni anlatan bana;
Soğuk ve karanlık gecelerde...
Kör bir kurşun gibi,
Aniden saplanır yuregime sensizlik,
Yavaş yavaş süzülürken kanım...
Gözlerim kapanır bilinçsizce;
Once gözlerinin parıltısı belirir zihnimde
Sonra saçların sonra yüzün
Ve en sonunda herseye son;
Insana huzur veren gülümsemen...
Tum güzelligınle öylece kalırsın orda
Sonra sessizce çekip gitmeye baslar yüzün;
Tıpkı ruhun gibi...
Hafiften bir rüzgar esmeye başlar
Ardından yüzün dagılmaya...
Ucusup gider yüzün kare kare zihnimden
Ellerimi uzatırım tutabilmek için seni;
Ellerimden kayıp gidersin bilerek ve isteyerek...
Bir tutam ayrılık kalır elimde; senden kalan
Birde yüreğimde kocaman yaralar...
Gözlerimi açarım aydınlık gunlere
Son bir mirasın gelir zihnime:
Karanlık ve sensizlik...