Al beni gözlerinin mahzenine yarim, vakit sensizliği gösteriyor.
Bardağımda demlenmiş şarabım, koynumda filizlenmiş acılarım duruyor.
Kesilmek bilmeyen çığlıklar, kulak perdelerimi aralıyor.
Yolunu kaybetmiş yabancılar, bana seni soruyor.
Vur beni mum ışığında yarim, ölüm kurtuluştur sanılıyor.
Öldür beni bir bakışınla, herkes ölümü fiziksel zannediyor.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta