vakit yine hüzünlü bir ayrılıkvakti
yastığımda kokumu
duvarda sazımı
içimde sana ait tüm nazımı bırakıp gidiyorum ister istemez.
vakit yine ayrılık vakti
senle doya doya yaşadığım günün ertesi yalnızlık...şimdi diyorsundur nerden çıktı bu ayrılık...
demirin bukadar soğuk olduğunu bilmiyordum temmuz sıcağında ..kompartımanın bu kadar dar ve üstüme üstüme geldiğini...ne kadar güzel gözüküyorsun sarkıyorum pencereden kana kana bakıyorum yüzüne ..ince sicimden gözyaşını akıttığın yüzüne izi kalmış nemi kalmış yüzünde göz yaşının...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla