Ayrılıkmektubatı Şiiri - Hasan Turgut

vakit yine hüzünlü bir ayrılıkvakti
yastığımda kokumu
duvarda sazımı
içimde sana ait tüm nazımı bırakıp gidiyorum ister istemez.
vakit yine ayrılık vakti
senle doya doya  yaşadığım günün ertesi yalnızlık...şimdi diyorsundur nerden çıktı bu ayrılık...
demirin bukadar soğuk olduğunu bilmiyordum temmuz sıcağında ..kompartımanın bu kadar dar ve üstüme üstüme geldiğini...ne kadar güzel gözüküyorsun sarkıyorum pencereden kana kana bakıyorum yüzüne ..ince sicimden gözyaşını akıttığın yüzüne izi kalmış nemi kalmış yüzünde göz yaşının...
vakit yine sensizlik vakti tiz ve acı siren sesi yüreğime beynime ruhuma işliyor farkında değilm...yağmur yağsın istiyorum gözyaşlarımı akıtmak için ...sıkıyorum içime akıyor her kanlı yaş...ve o acı düdük...teker her dönüşünde senden bir yıl daha uzaklasıyorum sanki...her teker dönüşünde yüreğimin bir parçaını bırakıyorum emanete al diye...şimdi ismini bilmediğim şehirler istasyonlar bana o kadar yakınken...yüreğimin asıl sahibi. sen neden bana bu kadar uzak kalıyorsun hee kilometrede

vakit sensizlik vakti hangi kelimeyi koyduysam heybeme olmadı dolmadı sığmadı hiç biri...senin yokluğunu senzsizliği anlatamadı hiç bir cümle hiç bir kelime...ruhumun güneşiydin hani kaaranlıklarıma ....kaç bin ışık yılı uzağındsyım ben bile bilemiyorum...şimdi ismini bilmediğim şehirler ismini bilmediğim istasyonlar ve soğuk tren ....sen yoksun aşkım ....haticem