Denizin tuzlu suyunun yosun kokusunu zapt eden Mersin gecesinin sahilinde ki süt bardağının sıcaklığını her yudumlamam ile midemdeki kıvrımlı sancı git gide azalıyordu.
Tamamını bilmediğim bir türkü mırıldanıyorum şu anlarda “beni nasıl unutursun” cümlesine takıldı hislerim devamındaki “hasretinle” ve “yaralıyım” kelimelerinin tutsağıyım sanki.
Bir de “yağmur yağsa” diyorum belki de bu kış da gelirim “mavi karanlığa” o kadar çok anlatmak istediğim var ki ışıklarla oynaşmak bir başka olacak sanki.
“Gölgelerinde kaybolmak bu şehrin” diyor müzik ile rahmetli “Suavi” dağılmış düşlerimin arasında yakaladım bu şarkıyı dinlerken, gülümsedim şarkıya…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta